Αρχαία Α

3 / 34

ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ Α΄ΛΥΚΕΙΟΥ
74 ΦΡΟΝΤ ΙΣΤΗΡ Ι Α ΜΠΑΧΑΡΑΚΗ
παρέχοντας ασφάλεια σ’ αυτούς που μόνο για εκεί έπλεαν και όχι για
άλλο μέρος, γιατί ήξερε ότι, όσο περισσότεροι συγκεντρωθούν στην
πόλη και στον Πειραιά, τόσο πιο γρήγορα θα προκύψει έλλειψη των
τροφίμων. Κι αφού άφησε ως αρμοστή (διοικητή) του Βυζαντίου και της
Καλχηδόνας το Σθενέλαο το Λάκωνα, ο ίδιος επέστρεψε στη Λάμψακο
και επισκεύαζε τα πλοία.
[3] Ἐν δὲ ταῖς Ἀθήναις τῆς Παράλου ἀφικομένης νυκτὸς ἐλέγετο ἡ
συμφορά, κα ἐκ τοῦ Πειραιῶς διὰ τῶν μακρῶν τειχῶν εἰς
ἄστυ ὁ ἕτερος τῷ ἑτέρῳ παραγγέλλων· ὥστ’ ἐκείνης τῆς νυκτὸς
οὐδεὶς ἐκοιμήθη, οὐ μόνον τοὺς ἀπολωλότας πενθοῦντες, ἀλλὰ πολὺ
μᾶλλον ἔτι αὐτοὶ ἑαυτούς νομίζοντες οἷα ἐποίησαν Μηλίους
τε Λακεδαιμονίων ἀποίκους ὄντας, κρατήσαντες πολιορκίᾳ, καὶ
Ἱστιαιέας καὶ Σκιωναίους καὶ Τορωναίους καὶ Αἰγινήτας καὶ ἄλλους
πολλοὺς τῶν Ἑλλήνων.
Όταν η Πάραλος έφτασε τη νύχτα στην Αθήνα διαδιδόταν η
συμφορά κι ο θρήνος έφτανε στη πόλη από τον Πειραιά μέσα από τα
μακρά τείχη, καθώς μετέδιδε την είδηση ο ένας στον άλλον έτσι εκείνη
τη νύχτα κανείς δεν κοιμήθηκε, γιατί θρηνούσαν όχι μόνο όσους είχαν
χαθεί, αλλά ακόμη πολύ περισσότερο οι ίδιοι τους εαυτούς τους, επειδή
νόμιζαν ότι θα πάθουν σαν κι αυτά που έκαναν και στους Μήλιους, που
ήταν άποικοι των Λακεδαιμονίων, αφού τους νίκησαν με πολιορκία, και
στους κατοίκους της Ιστιαίας και της Τορώνης και της Αίγινας και σε
πολλούς άλλους Έλληνες.
[4] Τῇ δ’ ὑστεραίᾳ ἐκκλησίαν ἐποίησαν ἐν ᾗ ἔδοξε τούς τε λιμένας
ἀποχῶσαι πλὴν ἑνὸς καὶ τὰ τείχη εὐτρεπίζειν καὶ φυλακὰς ἐφιστάναι
καὶ τἆλλα πάντα ὡς εἰς πολιορκίαν παρασκευάζειν τὴν πόλιν.
Την επόμενη μέρα έκαναν συνέλευση του λαού στην οποία
αποφάσισαν να επιχωματώσουν τα λιμάνια εκτός από ένα και να
επισκευάσουν τα τείχη και να τοποθετήσουν φρουρές και να
ετοιμάσουν την πόλη τους σε όλα τα άλλα σαν για πολιορκία.